گرافیتی بر دیوار های تهران

گرافیتی بر جداره ی آبراهی در شمال غربی تهران این هنر در کشور ها و ملل گوناگون ،انواع و دلایل وجودی و استفاده های مختلفی یافته و راه های بسیاری پیموده است.یکی از مهمترین و به یاد ماندنی ترین ریشه های ارزشی این هنر در نقاشی های دیواری , انقلاب مکزیک و آثار سه بزرگ – « دیگو ریورا»، « خوزه کلمنته اروسکو» و « دیوید آلفرو سیکوئروس » به چشم می خورد. کسانی که اثر گرافیتی (نوشتاری یا نمایشی ) از خود به جا می گذارند برای کار خود دلایل متفاوتی دارند و یکی از مهمترین این اهداف بیان تاثیری است که زندگی شهری در آنان به وجود اورده است . نقاشی دیواری تا حدودی البته از گرافیتی متفاوت است و به اعتقاد برخی ریشه آن به آمریکا و در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی بر می گردد.به هر حال در ایران  در دوران انقلاب از شابلون های سیاسی استفاده می شده است و نقاشی دیواری نیز چه در جریان انقلاب اسلامی و چه بعد از آن به عنوان وسیله ای قوی برای تفهیم جهان بینی دولتی  به کار رفته است اما در باره گرافیتی تنها تجربه هایی جسته و گریخته شده است.برای مثال کار هایی که اسنس در سال های ۲۰۰۰ میلادی در اطراف محل اقامتش در یکی از محله های تهران انجام داد رای می توان بخشی از اولین  گرافیتی های تهران دانست که روی اینترنت نمایش داده شد.او که شهروندی ایرانی آمریکایی ساکن کشور آمریکا بود بعد سال ها برای دیدار  به ایران بازگشته و در مدتی چند ماهه اقامتش سعی می کند گرافیتی را که در آمریکا یاد گرفته بود در تهران و در نزدیکی محل زندگی اش انجام دهد. بعد ها هنر مندانی مثل الون(تنها) – کی تی – مگوی و اندکی بعد  هنرمندانی چون سی کیوان و بیگ چیز نیز در محله های غربی تهران مثل شهرک اکباتان شروع به تجربه های بومی تر گرافیتی کردند…

امروزه گرافیتی در ایران و همینطور در تمامی خاور میانه رو به محبوبیت و رشد روز افزون گذاشته است و همین امکان و بازار مساعدی را برای شرکت ها ی تولید کننده لوازم  به وجود آورده است.